zaterdag 13 september 2014

We gaan omhoog

Op 1 september was de fundering klaar. De voorstrijk kon er op als voorbereiding voor het stucwerk. De voorstrijk bleek toevallig hemelsblauw te zijn. Bijna net zo blauw als de flessen die in de gedachteniszuil verwerkt zullen worden. Een heel mooi toeval.



Het deel van de fundering dat zichtbaar blijft is voorzien van stucwerk. Daarna heeft Marianne er een gedicht van Herman de Coninck in geschreven. Het ontwerp van de gedachteniszuil in gebaseerd op dit gedicht.


Liefje,

Laat mijn verdriet altijd groter wezen
dan het jouwe
zodat het eromheen kan liggen
als armen.

Wees niet droef als ik zal heengaan,
dan zal ik altijd aan je denken.

En anders ook.


Herman de Coninck




Hierna kon alle aarde, die we hadden weg gegraven om de fundering te kunnen bouwen, weer terug gestort worden. Gelukkig kregen we hierbij weer vakkundige hulp van de medewerkers van begraafpark Zuylen zodat we het niet allemaal met de hand hoefden te doen.



Om te zorgen dat de gedachteniszuil mooi recht komt te staan moesten er profielen gesteld worden. Een nauwkeurig werkje dat veel tijd in beslag nam.



Toen was het eindelijk zo ver dat we echt konden gaan bouwen. Het eerste kruikje werd gemetseld door Marianne. En daarna ging het hoger en hoger.







Geen opmerkingen: